broomstreet

“I saw the Aleph from every point and angle, and in the Aleph, I saw the earth and in the earth the Aleph, and in the Aleph the earth…“

Jorge Luis Borges, The Aleph, 1949

Nadja Willekens (Siegen, Duitsland, 1969) studeerde schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (2004-2007). Zij woont en werkt in Leuven.

N.W. onderzoekt de complexe interactie tussen realiteit en virtualiteit en stelt het wezen der dingen in een hedendaagse context in vraag. Ze verkent de manier waarop de virtuele wereld en de echte wereld met elkaar verweven zijn, elkaar beïnvloeden. In haar werken onderzoekt zij hoe de digitale wereld onze perceptie van de realiteit verandert. Binnen die context speelt ze met concepten als vervreemding, perceptie, transformatie, manipulatie, constructie, betekenis, waarde en identiteit.

Om haar “contemplaties” te verbeelden kiest ze bewust voor een Multi Mixed Mediale benadering. Aan elk werk gaat een uitgebreide studie vooraf, die N.W. gefaseerd verder uitwerkt.

“In het appartement van Jean Baudrillard stonden vijftig tv’s. Deze hielden de filosoof op de hoogte van wat er gebeurde, of niet-gebeurde, in wat anderen beschouwden als de werkelijkheid. Soms ging hij zelf poolshoogte nemen. Dat leverde opmerkelijke gedachten op … in al zijn enthousiasme over de vooruitgang had de mens een ongehoorde misdaad verricht: de harde werkelijkheid vervangen door een beeldenstorm van ‘simulacra’, ofwel ‘schijnbeelden’ …“

De Groene Amsterdammer, Patrick van IJzendoorn, 16 maart 2007 – verschenen in nr. 11

Aanzet zijn een veelheid aan bronnen zoals filosofische beschouwingen, literatuurfragmenten, citaten, essays over media, cultuur, geschiedenis van kunst, architectuur en design, krantenkoppen, maar ook foto’s van steden, avatars, beelden uit games, social media en digitale manipulatie … deze bronnen geven richting aan haar binnenwereld.

Lees verder “”

Een specifiek kleurenpalet dient als uitdrukkingsmiddel van de emotie. Traditionele schildertechnieken zoals grisaille, gewassen techniek, glacis combineert ze met nieuwe fluokleuren, pen, stift, inkt, digitale en druktechnieken. Ze integreert grafische lijnen, vlakken, patronen, beeldtaal uit games, virtual reality en beeldverwerkingsprogramma’s tot complexe beelden. Die gelaagde artistieke taal laat toe om verschillende spanningsvelden op te zoeken, zoals virtualiteit versus realiteit, oorspronkelijkheid versus kopie en tastbaarheid versus het ontastbare.

De toeschouwer wordt gevraagd om mee te dwalen in haar verbeelding die los staat van elk gangbaar ruimte- en tijdsbesef… Gedreven door nostalgie en melancholie, nodigt ze uit om mee te reflecteren en de grenzen van de perceptie te verkennen, als een observator, een getuige van een wereld die zich in razend tempo transformeert. Een wereld waarin de invloed van digitalisering steeds sterker wordt en waar het begrip “echt” vervaagt.

Screenscapes zijn een verbeelding van een wereld waar stilaan de virtuele wereld in de realiteit schuift, wat we zien is nog maar een schijnwerkelijkheid,  een kopie van iets waarvan we het origineel verloren zijn. N.W. kiest voor deze screenscapes het stadsgezicht vanuit een Hopperiaans perspectief. 

“De stadsschilderijen van Hopper maken je bewust van het feit dat er in een stad geen ‘uitzicht’ bestaat, alleen maar ‘inkijk’.

J.Bernlef, Edward Hopper, aantekeningen bij zijn schilderijen, Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1979 (nrs. 9-12),
 geraadpleegd via DBNL, KB, nationale bibliotheek 

Lees verder “”

Avatars, persoonsaanduidingen in een forum, chat, sociaal netwerk, app; Het project Selfie Harm, van de fotograaf Rankin *; Het concept van the Uncanny Valley, een denkbeeld dat gebruikt wordt om te visualiseren dat er op een bepaald punt een afkeer ontstaat voor een humanoïde robot naarmate hij sterker op een echte mens lijkt **; Handgebaren en poses in de virtuele wereld en op selfies; Maar ook de proclamatie van 1563 van Cecil waarin expliciet gesteld wordt dat er gewaakt zal worden over de afbeeldingen van koningin Elizabeth I, er alleen nog bepaalde modelportretten gereproduceerd mogen worden, waardoor Elizabeth I de controle over haar eigen “looks” behoudt.… zijn inspiratiebronnen die N.W. gebruikt om het portret hedendaags te benaderen.

N.W. zoomt in op het aannemen van een andere identiteit en de vervreemding die daarbij optreedt. De digitale wereld en de opkomst van technologie hebben nieuwe vormen van presentatie gecreëerd. Deze digitale einzelgängers verschuilen zich achter online persona’s, anoniem, te midden van een hyperverbonden wereld.

Voor die portretten keert ze terug naar de traditionele schildertechnieken en combineert die met minder conventionele toepassingen zoals felle kleuren als onderschildering gemixt met constructies die zichtbaar zijn, complexere patronen, onbeschilderde stukken…

* A Disturbing Art Project Shows What Social Media Is Doing To Our Teens, mothermag.com, 26 feb 2019, Written by Erin Feher, Photography by Photography by Rankin
** https://nl.wikipedia.org/wiki/Griezelvallei