Screenscapes zijn een verbeelding van een wereld waar stilaan de virtuele wereld in de realiteit schuift, wat we zien is nog maar een schijnwerkelijkheid, een kopie van iets waarvan we het origineel verloren zijn. N.W. kiest voor deze screenscapes het stadsgezicht vanuit een Hopperiaans perspectief.
“De stadsschilderijen van Hopper maken je bewust van het feit dat er in een stad geen ‘uitzicht’ bestaat, alleen maar ‘inkijk’.
J.Bernlef, Edward Hopper, aantekeningen bij zijn schilderijen, Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1979 (nrs. 9-12),
geraadpleegd via DBNL, KB, nationale bibliotheek
Het venster maakt bij N.W. plaats voor het computerscherm, het panorama is dat van een samengestelde stad, een nieuwe stad vanuit verschillende standpunten bekeken, oneindig. Personages dwalen eenzaam, geïsoleerd door het gemonteerde stadslanschap.
De natuur dringt binnen in de vorm van een plots natuurelement dat niet past in de compositie, zwevend, overwoekerend, botsend… het symboliseert een verlangen om terug te keren naar de steeds meer slinkende natuur. Het motief van de ruïne komt in N.W.’s werk regelmatig voor en symboliseert de vergankelijkheid en de voorbijgaande aard van dingen, tegelijkertijd laat het een spoor van geschiedenis en herinnering achter.
In de context van haar onderzoek naar realiteit en virtualiteit kan de ruïne gezien worden als een visuele representatie van de overblijfselen van een vorige realiteit, terwijl nieuwe virtuele werelden en simulaties oprijzen. Indirect verwijst de overwoekerde ruïne ook naar de natuur die verstoord wordt door de menselijke interventies, de kwetsbaarheid van de natuur en de fragiliteit van onze omgeving.
N.W. laat zich voor de uitwerking inspireren door de Japanse houtdrukkunst. Ze ontwerpt met behulp van digitale technieken een originele afdruk, een shita-e. De lijnvoering, decoratieve details zoals patronen en planten worden gezet in zwart, en worden met behulp van druktechnieken in wit op hout gedrukt. Zo ontstaat er een perfect reproduceerbaar beeld. In tegenstelling tot de ukiyo-e gebruikt ze enkel de originele afdruk en werkt ze daarop verder met verschillende technieken.
